De dorpsraad van Merselo (Gemeente Venray) heeft een knooppuntenroute uitgezet. Kilometers wandelplezier, onder andere in de Ballonzuilbossen.
Het einde van de woeste Peel, het begin van dit bos
Toen de Peel nog bestond uit woeste veengrond, werd er turf gewonnen. Mensen gebruikten de gedroogde turf als brandstof. Maar de turf raakte op… en de Peel had geen nut meer. Omdat de grond te arm was voor akkerbouw, besloot men er bos te planten. Dit gebied was in Venray het eerst aan de beurt (1906).
Dit bos groeit met ‘twee bomen’ per dag!
Dit bos is 286 hectare groot. En elk jaar breidt de natuur zichzelf uit door houtgroei en zaailingen, zoals eikels die wortel schieten.
Dit bos groeit bijna 1659 kubieke meter per jaar. Dat zijn twee bomen per dag!
Wat heeft een eik met jouw schoenen te maken?
(Als je leren schoenen aan hebt!)
Eikenbast bevat tannine: een stof, die dierenhuid langzaam verandert in leer. Vroeger legde de leerlooier om en om ontvleesde dierenhuiden en een laag eikenschors in een kuil. Elke drie maanden keerde hij de huiden en ververste de schors. Na een jaar of twee was het leer klaar. De moderne industrie herontdekt de eik als leverancier van looistof, omdat tannine milieuvriendelijker is dan de sinds begin twintigste eeuw gebruikte chroomverbindingen.
Ben jij ouder of jonger dan ik?
Ben je nieuwsgierig hoe oud de bomen om je heen zijn? Dat is niet zo moeilijk uit te vinden. Meet de omtrek op anderhalve meter hoogte. Dan ga je rekenen: als je boom dichtbij andere bomen staat, kan hij niet zo hard groeien. Tel voor elke centimeter van zijn omtrek 1 jaar. Als je boom apart staat, gaat hij als een speer! Tel dan voor elke twee centimeter 1 jaar.
Een boom die muziek maakt
In dit bos groeien ook ‘kerstbomen’. Ze heten sparren (geen dennenboom, zoals in het liedje). Van het hout van sommige sparren worden violen gemaakt! Tenminste, de bovenkant, met die mooie klankgaten erin. Franse vioolbouwers graveerden 400 jaar geleden dit gedichtje wel eens in hun violen:
Ik leefde in de bossen;
ik werd gedood met een harde bijl.
Zolang ik leefde, zweeg ik;
nu ik dood ben, zing ik met zachte stem.
Het oude kerkhof, een gemeentelijk monument, herinnert aan de tijd dat Belfeld echt aan de Maas lag. Na de Tweede Wereldoorlog werd een nieuwe dorpscentrum gebouwd. Door plaatsgebrek en vanwege…
