Een legende vertelt het verhaal van De Vuurman tussen Arcen en Velden. Deze vuurman droeg een zware gloeiend hete grenssteen met zich mee. Hij doolde door de nacht terwijl hij prevelde ‘waar leg ik hem toch, waar leg ik hem toch…’ De vuurman doelde hiermee op de steen. Deze had hij weggenomen. Hij werd pas van zijn vloek ontdaan als hij de grenssteen exact op de juiste plek teruglegde. Mensen die zijn pad kruisten moesten op hun hoede zijn.
De legende is ontstaan vanuit een oud volksgeloof dat iemand die een grenssteen verlegt en hiermee dus onrechtmatig grond toe-eigent, moet ronddolen als vuurman
De Vuurman van Arcen en Velden heeft een eigen vers:
Van Arcen naar Velden trekt ’s nachts om twaalf uur
Een man die, een hiplicht gelijk, straalt van vuur.
En als hij dus ronddwaalt, verneemt men gesteen.
Hij jammert: “Waar leg ik den gloeienden steen?”
Laat stil hem voorbijgaan, of ’t gaat u niet goed,
Want reeds meer dan één ondervond zijne woed’.
Eens zei hem een snaak: “Maar leg hem dan neer!”
De vuurman, zoo rap als het weerlicht nu schoot
Ineens op hem aan, werd klein nu, dan groot.
Gelukkig had d’ ander drie kruisen gemaakt.
Zoo niet, ware hij om het leven geraakt.
Op diverse plekken in de dorpskern van Arcen treft u een vuurman aan, staand palen met bewegwijzering.
