Well heeft zijn ontstaan te danken aan de Maasovergang. Een bocht in de Maas zorgt er voor dat de rivier hier niet van zuid naar noord stroomt, maar van oost naar west. Zo was het in lang vervlogen tijden al gemakkelijk om met een bootje de Maas over te steken. Gezien de bijzondere ligging van het dorp, direct aan de Maas op een hoog punt en aan een knooppunt van wegen hadden de Romeinen hier al een Maasovergang en belangrijke aanlegplaats voor de doorgaande route Colonia Ulpia Trajana (Keulen, Xanten). Steeds heeft Well deze overgang gehouden, eerst met boten en later een veerpont, tot in 1954 de vaste oeververbinding in de vorm van een Baileybrug kwam. Vanaf 1641 gingen de bedevaartgangers via de pont en de Kevelaersedijk naar het naburige Mariaoord Kevelaer.
In de Heerlijckheid Well kon men in vroegere tijden op zes plaatsen de Maas per veer oversteken: het veer van Well, de Wanssumse Staay tegenover het Elsteren, en de Beekerstaay (Vierlingsbeek) tegenover Bergen. Er waren drie grote veren, die ook paarden met wagens konden overzetten. En dan waren er nog drie kleine of voetveren, alleen bestemd voor het oversteken van mensen en dieren: het veer te Ayen, het veer, dat Maashees met de Kamp in Well verbond en het Blitterswijckse veer, dat overvoer naar Wellerlooi. Vanaf de Romeinse tijd stond aan de overkant van de Maas, op de z.g. "Romeinse driehoek" slechts één huis, dicht bij het veer: De Kooy. Deze driehoek was tot het jaar 1798 tiendplichtig aan de kasteelheer van Well.
Het Wellse veer werd in het jaar 1401 uitdrukkelijk vermeld bij de goederen van de Heerlijckheid Well en de Heren van het Wellse kasteel hebben hun veerrecht altijd met ijver verdedigd, totdat de Fransen in 1798 een eind maakten aan de "Heerlijcke rechten". Sindsdien was het Wellse veer domeingoed.
De familie Kessels was in de 19e eeuw generaties lang schipper / veerman in Well. Daarna was de familie Drissen meer dan 40 jaar huurder van het Rijksveer in Well, dat in die tijd een van de drukste Maas overgangen van Limburg was. De veerman stond in ons dorp in hoog aanzien, het was een zwaar maar belangrijk beroep. In de pachtovereenkomst stond o.a. dat de veerlieden moesten beschikken over "een goed, zedig gedrag en beleefd dienden te zijn jegens het publiek". Bij normale weersomstandigheden dienden er twee veerlieden de pont te bedienen, bij hoog water vier. Hogere militairen, ambtenaren en boden in dienst van het gouvernement moesten gratis worden overgezet. De veerman mocht maximaal een kwartier wachten wanneer er onvoldoende passagiers voor een overtocht waren.
In oktober 1944 bombardeerden geallieerde vliegtuigen het veer. Enkele bommen ontploften in de Maas. De veerpont werd nauwelijks geraakt, maar het dorp leed grote schade.
Op 3 september 1954, de dag van de opening van de Koninginnebrug ( Baileybrug) moest veerman Martin Drissen met weemoed terugdenken aan de vervlogen jaren op de Maas te Well. Het overvaren was voorgoed afgelopen. Later zou het veer nog incidenteel in dienst genomen worden, bijv. als er herstelwerkzaamheden aan de brug moesten worden uitgevoerd. In november 1976, toen de Baileybrug gesloten werd voor vrachtverkeer, kwam er tijdelijk weer een pont varen tussen het Wellse Veerhuis en de Kooy in Wanssum.. De aanlegplaats van het veer bestaat nog steeds en ligt onder water. Van tijd tot tijd, als Rijkswaterstaat onderhoud pleegt aan de Maas en hiervoor de stuwen strijkt, loopt de rivier letterlijk leeg en zo was ook in 1997 de oude veerstoep van kinderkopjes weer voor enkele weken zichtbaar. Zo ligt er onder dat spannend spiegelende wateroppervlak dat ook zo onstuimig tekeer kan gaan en soms het dorp kan isoleren een verhaal verscholen dat vertelt over het rijke verleden waarin de Maasovergang in het oude dorpscentrum zo’n belangrijke rol speelde: d’n ālde vèèrstoep.
Meer weten over veer van Well, kijk op de site van Archief Well
